سلام به همه
خوبین انشا الله؟
شکر خدا...
چرا آدما انقدر لجبازن؟
چرا حاضرن هزاران تناقض و پارادوکس خود ساخته رو همزمان تو زندگیشون تحمل کنن، ولی از مواضع اشتباهشون کوتاه نیان؟؟؟
چرا آدما اینجورین که مثلا یه زجریو ۵ سال تحمل می کنن و وقتی سرشون به سنگ می خوره، به چه کنم چه کنم میفتن و مدتی تو ملامت و سلامت سپری می کنن و دوباره یه ۵ سال اشتباه دیگه؟؟؟
آخه چرا؟؟؟
چرا همیشه قصه ها به سر می رسه، ولی کلاغ بخت برگشته ی قصه ها به لونش نمی رسه...
آقایون، خانوما، بیاین تصمیم بگیریم...
تصمیم بگیریم که تو اولین قصه ی زندگیمون، کمک کنیم و این پرنده ی بیچاره رو به لونش برسونیم...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
